American basketball history!
Foxy Brown
She’s A Bad Mama Jama!
Volkswagen
Nog even oefenen jongens, totdat het echt een dijenkletser is!
Mother Jesus
Jesus comes to London!
Dakloze Bodybuilder
Dakloze Bodybuilder Jacques Sayagh heeft de sportschool direct naast z’n huis. Dat scheelt enorm in de reistijd natuurlijk. Je kunt wat vinden van z’n daklozen bestaan, maar gemotiveerd is Jacques zeker. Quelle histoire! (gevonden bij http://www.matthewmockridge.com)
Bespoke Jeans
Praktisch om de hoek, aan de Roomweg in het schilderachtige Enschede, worden spijkerbroeken handgemaakt, door Paul Kruize. Kijk even, hoe dat gaat, zo’n ‘spiekerboks maak’n’… en deze film over het proces mag er ook wezen trouwens.
Illuminated Bicyclepath
Wie gaat er mee naar Nuenen, fietsen over Daans verlichte fietspad.
Big Hank
Big Bank Hank, een van de oprichters van The Sugarhill Gang, is niet meer. Omdat ik dat nummer vroeger helemaal grijs heb gedraaid, plemp ik ‘m nog een keer online… Check it out, I’m the C A S N the O V A and the rest is F L Y! (Photo by Michael Ochs)
New York marathon
Opa, vertel nog eens over je New York marathon… Dat was tien jaar geleden kijkbuiskind. Om precies te zijn 7 november 2004. Mijn eerste marathon, en dan meteen in The Big Apple. We liepen er met 180 Tukkers, aan de hand van Marti ten Kate. Niet letterlijk natuurlijk. Marti en een horde trainers hadden ons in een half jaar klaargestoomd voor de tweeënveertig kilometers. Een initiatief van de TC Tubantia; met Marti naar Manhattan.
Het wachten op Staten Island, samen met 36.500 zenuwachtige hardlopers. De start over de Verrazano bridge, met dat onvergetelijke uitzicht op Manhattan. Staten Island, Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhattan. Duizenden enthousiaste toeschouwers langs het parcours. Toeschouwers die je aanmoedigen alsof hun leven er vanaf hangt. Een Agent die roept “Welcome in Brooklyn, and now get out”. Jazz in Queens, rappers in The Bronx, kippenvel. Finishen met je loopmaat in Central Park. ‘s Avonds een Grolsch party. De volgende dag elkaar uitlachen, omdat je niet meer kunt traplopen van de verzuring.
Een onvergetelijke happening. En grappig genoeg schept zoiets een band. ‘We’ komen elkaar nog steeds tegen, bij hardloop evenementen in binnen- en buitenland, of in burger… en BAM, meteen weer die NYC marathon.
Zou jij ‘m niet en keer willen lopen?